Останал спомен
В най-светлия за мене час
пак чувам морския прибой.
Реве все още… - стене той
с мисълта от спомена за нас!
Като, че ли не беше тъй отдавна,
когато ведно слушахме прибоя.
Той ни пееше песента любовна,
докато мечтаех да си само, моя!
В най- тъжния за мене ден
морето избяга ми далече…
Липсваш ми, няма те до мен –
само споменът останал вече!
В. Софин 17.03.2025год. на Ива
Няма коментари:
Публикуване на коментар