Усмихва се лицето ми
но, в душата ми е празно...
Няма го, избягало сърцето ми,
останало е жилото, омразно!
Опитвам някак да живея,
но трудно е без любовта...
Все още виждам и копнея
за избягалата, радостта!
Тихо плача в лоното на мрака
нечуто сълзите горчиво, парят!
Далеч отишъл някъде е влакът.
Следите му останали в душата, капят!
В.Софин
Няма коментари:
Публикуване на коментар