в моите ръце да се стопиш!
Във въздуха, лудуваща калинка –
в прегръдките ми, да влетиш!
Да бъдеш искам, лястовица бяла,
в страст, устните ми да кълвеш!
Криле сега за мен, простряла –
идваш мила, да се закълнеш!
Ще бъдем двамата тогава,
и полетът на щастието, наш!
Луната с обич ще ни сгрява,
а Слънцето, ще дава ни, кураж!
В.СОФИН
Няма коментари:
Публикуване на коментар